پیروزی تکلیف است

 تکلیف "پیروزی" برای اصولگرایان

نتیجه انتخابات شورای شهر سوم خصوصا در تهران برای اصولگرایان حاوی درس هایی بود که ضروری است هیچگاه آن را از یاد نبرند. آن انتخابات رقابتی سهل و آسان برای اصولگرایان بود که خود به دست خود آن را تا سر حد ممکن پیچیده و دشوار کردند.

در حالی که اگر اصولگرایان اندکی حوصله و سعه صدر به خرج داده بودند و «اشتراکات فراوان» را به جای «اختلافات اندک» مبنای تعامل با یکدیگر قرار می دادند، بدون تردید تمامی اعضای شورای شهر سوم تهران را به اصولگرایان اختصاص می دادند.

اشکال کار کجاست؟ همان روزها هم به سادگی می شد فهمید که مردم رای و دل با اصولگرایان دارند اما این نکته برای آنها حائز اهمیت فراوان است که «اصولگرایان» را یکدل و متحد ببینند و اگر محصول مشاهداتشان این باشد که جماعتی - با نام اصولگرا یا اصلاح طلب، فرقی نمی کند- دائما به هم می پرند و از هم خرده می گیرند تا اندکی بالاتر بروند، بلافاصله نتیجه می گیرند جنگ قدرت دوباره آغاز شده و مردم فراموش شده اند، پس بی اعتماد می شوند یا لااقل انسجام ذهنی و قدرت انتخاب صحیح را در پیچ و خم دعواها و میانه آشفتگی ها و پیچیدگی ها از دست می دهند.

عیب بزرگتر آنجاست که عده ای از اصولگرایان به دلیلی که هنوز بر هیچکس به درستی معلوم نشده خود را تافته جدا بافته بدانند، همه چیز را برای خود بخواهند و -حتی المقدور- حاضر به تحمل دیگران نباشند. حقیقتا معلوم نیست مبنای چنین مشی و مرامی چه می تواند باشد. نه عقل و تدبیر سیاسی چنین اقتضایی دارد و نه سیره ائمه و اولیای ما - بویژه امام بزرگوار(ره) و رهبر معظم انقلاب- با چنین شیوه ای سازگار است. تردیدی نیست که نباید هر کس را که از راه رسید به صرف ادعای اصولگرایی پذیرفت و بلافاصله سهم او را کنار گذاشت، اما این هم روشن است که حتی اگر نهایت سخت گیری را به عمل بیاوریم - که باید آورد- عدد اصولگرایان بزرگتر از آن است که بتوان آن را در جمع و حلقه ای کوچک خلاصه کرد و الباقی همه را منزوی کرد و دور انداخت.

«حوصله» لازمه سیاست ورزی است و به دنبال حداکثر اشتراک و تبعیت محض بودن خلاف آن.

علاوه بر پرهیز از ضرورت تنگ نظری و خود مطلق پنداری، اصل مهم دیگری که باید همواره نصب العین اصولگرایان باشد این است که «حفظ جبهه» از پیروزی در این یا آن انتخابات مهم تر است و هر جناحی که حفظ خود را به حفظ جبهه مقدم بدارد از قواعد ضروری اصولگرایی تخلف کرده است. در شرایطی که برخی از گروههای سیاسی اشتراکاتی بسیار نحیف یا حتی خیالی را به پایه های یک ائتلاف تبدیل کرده اند آیا رواست جبهه ای که یک پیروزی آسان انتظار آن را می کشد فقط به این دلیل که کسانی نمی خواهند دلخوری های کودکانه از یکدیگر را کنار بگذارند، سرنوشت انتخابات را به مسیری نامطلوب بکشانند؟ اگر به شرایط بسیار خاصی که منطقه خاورمیانه اکنون در آن قرار دارد و جایگاه بی بدیل و بی سابقه ای که ایران در تنظیم معادلات این منطقه به دست آورده است توجه کنیم، روشن تر خواهد شد که چرا پیروزی اصولگرایان در انتخابات آتی مجلس و جلوگیری از ورود برخی نامحرمان به پارلمان- که طبعاً از تمام نیروی خود برای خراب کردن پروژه، قدرتمند شدن ایران استفاده خواهند کرد- «تکلیف» اصولگرایان است نه «حق» آنها که اگر خواستند از آن استفاده کنند و اگر نخواستند آن را فرو بگذارند. اصولگرایان اگر خواهان تداوم مسیر شکوفایی و رشد ایران هستند مکلفند در این انتخابات پیروز شوند و این تکلیف البته بدون اتحاد محقق نخواهد شد. ایران اسلامی اکنون در اوجی قرار دارد که نباید گذاشت شماری از سیاسیون که نه اعتقادی به این اوج و اعتلا دارند و نه اساساً آن را مفید می دانند، فرصتی برای به زیر کشیدن آن پیدا کنند.

مجلس شورای اسلامی خانه ملت و محل حضور نمایندگان وفادار به آرمان های اسلام و انقلاب است، هر چند سلیقه های متفاوتی در اداره امور داشته باشند و صدالبته حضور نامحرمان و پشت کردگان به مردم و آرمان های اسلام و انقلاب در خانه ملت خسارت آفرین است.

نکته نوشته شده در صفحه 14 روزنامه کیهان به تاریخ سه شنبه 2 بهمن 1386

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

آیا راست می گویند؟
[عناوین آرشیوشده]